Bij de jaarlijkse brievenschrijfactie van Amnesty International Write for Rights op 10 december zijn in Tilburg zo’n 325 brieven en 200 kaarten geschreven. De brieven worden verzonden naar regeringen die zich schuldig maken aan schending van mensenrechten, en de kaarten gaan naar de getroffenen zelf. Dit jaar werd er geschreven in de Bibliotheek in Berkel-Enschot, de LocHal in Tilburg en boekhandel Gianotten Mutsaers in Tilburg.

Een van de schrijvers in de LocHal, waar tegelijk ook een evenement van Human Rights Tattoo plaatsvond, was de Tilburgse loco-burgemeester Marcelle Hendrickx. Waarom schreef zij onder meer voor de moeder van een vermoorde jongeman in Brazilië?

Wat mij, als moeder, treft is dat die vrouw haar zoon verloren heeft en dat zij zich inzet om eindelijk een echt onderzoek te laten doen naar wie haar zoon vermoord heeft. Ja dat raakt mij zo, iemand die haar kind is kwijtgeraakt en die eigenlijk ons nodig heeft om gerechtigheid te halen. Dan zie je hoe belangrijk mensenrechten zijn en hoe ver we daarvan weg zijn helaas op veel plekken in de wereld. Je vraagt je soms af: zou het helpen, zo’n brief of kaartje? Maar ik denk dat het helpt dat die moeder in Brazilië voelt en ervaart dat er een moeder is in Tilburg, aan de andere kant van de wereld, die aan haar denkt en met haar meevoelt. Dat ik alles zal doen wat in mijn macht ligt om haar te helpen. Dat je niet alleen in het collectief maar ook 1 op 1 iets kunt doen om het verschil te maken, dat is voor mij heel belangrijk. Daarom heb ik zelf een tatoeage van Human Rights Tattoo laten zetten, en daarom vind ik het belangrijk om Amnesty International te steunen.

Wij als stad willen een veilige en inclusieve stad zijn waar iedereen zichzelf kan zijn en waar iedereen kan meedoen, altijd. En wij vinden het ontzettend belangrijk dat iedereen in de rest van de wereld ook die vrijheid krijgt. We weten dat die ook in onze eigen stad soms onder druk staat, des te meer reden om je ook voor anderen in te zetten. Ik hoop dat alle inwoners van Tilburg zich zowel met mensen dichtbij als ver weg verbonden voelen.

Ook een andere Tilburgse politica, het kersverse Tweede Kamerlid Esmah Lahlah, kwam een brief en een kaartje schrijven. Zij koos voor de vermoorde mensenrechtenactivist Thulani Maseko in Eswatini (Swaziland). Wat was haar inspiratie?

Mensenrechten zijn natuurlijk van groot belang en staan helaas onder druk, niet alleen in Nederland maar ook ver daarbuiten. We kunnen op allerlei manieren laten zien dat we voor mensen moeten opkomen en dat we onze verantwoordelijkheid daarin kunnen nemen: brieven schrijven, vrijwilligerswerk doen, met demonstraties meelopen, de politiek ingaan, het kan allemaal. Ik ben Amnesty dankbaar dat ze ons continu een spiegel voorhouden en ons erop wijzen dat de mensenrechten onder druk staan.

Wat mij trof is dat Thulani zich onder meer inzette voor de lhbtiq+ gemeenschap, en die staat meer onder druk dan ooit tevoren. Ook in ons eigen land zien we dat mensen niet meer hand in hand durven te lopen. Hij heeft geprobeerd dit te adresseren en dat heeft hij met zijn leven moeten bekopen, hij is gedood in het bijzijn van zijn vrouw. Als iemand bereid is zo voor de goede zaak te gaan, het minste wat ik dan kan doen is een brief schrijven aan de koning van Eswatini en hem erop wijzen dat er gerechtigheid moet komen, en aan de weduwe van Thulani te schrijven dat ik naast haar sta.